“Call upon Me in the day of trouble; I will deliver you, and you shall glorify Me.” Psalm 50:15.
This is a promise indeed!
Here is an urgent occasion?”the day of trouble.” It is dark at noon on such a day, and every hour seems blacker than the one which came before it. Then is this promise in season: it is written for the cloudy day.
Here is condescending advice, “Call upon me.” We ought not to need the exhortation: it should be our constant habit all the day and every day. What a mercy to have liberty to call upon God! What wisdom to make good use of it! How foolish to go running about to men! The Lord invites us to lay our case before Him, and surely we will not hesitate to do so.
Here is reassuring encouragement: “I will deliver thee.” Whatever the trouble may be, the Lord makes no exceptions but promises full, sure, happy deliverance. He will Himself work out our deliverance by His own hand. We believe it, and the Lord honors faith.
Here is an ultimate result: “Thou shalt glorify me.” Ah, that we will do most abundantly. When He has delivered us we will loudly praise Him; and as He is sure to do it, let us begin to glorify Him at once.
வேண்டுகோளும் விடுதலையும்
ஆபத்துக் காலத்தில் என்னை நோக்கிக் கூப்பிடு, நான் உன்னை விடுவிப்பேன் நீ என்னை மகிமைப்படுத்துவாய். சங்.50:15.
இது உண்மையாகவே ஒரு வாக்குறுதியாகும். இதோ உடனடியாக செய்யவேண்டிய இரு நிலை ஏற்பட்டிருக்கிறது. இது ஆபத்துக்காலம். இந்நாளில் உச்சிவேளையே இருட்டாயிருக்கிறது. தொடர்ந்து வரும் ஒவ்வொரு மணிநேரமும் முந்தையை விட இருட்டாகிக் கொண்டேயிருக்கிறது. இது அப்படிப்பட்ட நாளுக்கேற்ற வாக்குறுதியாகும். மேகமூட்டமான நாளுக்கென்றே இது கொடுக்கப் பட்டதாகும்.
நமக்கு அருள் நிறைந்த ஆலோசனை கொடுக்கப்படுகிறது. ஆண்டவர் என்னை நோக்கிக் கூப்பிடு என்கிறார். நமக்கு அவ்விதம் சொல்லப்பட வேண்டியதில்லை. ஒவ்வொரு நாளும் நாள் முழுவதும் அவ்விதம் நோக்கிக் கூப்பிடுவது நம் பழக்கமாயிருக்க வேண்டும். கடவுளை நோக்கிக் கூப்பிடும் சுதந்திரம் இருப்பது எவ்வளவு பெரிய கிருபையாகும்! அந்தச் சுதந்திரத்தைப் பயன்படுத்திக் கொள்வது எவ்வளவு ஞானமாகும்! மனிதரிடம் ஓடுவது முட்டாள் தனமாகும். நம் வழக்கை அவரிடம் கூறச்சொல்லி ஆண்டவர் அழைக்கிறார். அவ்விதம் செய்ய நாம் நிச்சயமாகத் தயங்க மாட்டோம்.
திரும்பவும் நம்பிக்கை ஊட்டத்தக்கதாக அவர் நான் உன்னை விடுவிப்பேன் என்று ஊக்குவிக்கிறார். நம் தொல்லை எதுவாயினும் விதிவிலக்கின்றி முழுவதுமாக நிச்சயமாக மகிழ்ச்சி தரும் விதமாய் விடுதலை அளிப்பதாக ஆண்டவர் வாக்களிக்கின்றார். அவரே நமக்கு விடுதலை அளிப்பார். நாம் அதை நம்புகிறோம். நம் நம்பிக்கையை அவர் மதிக்கிறார். இதன் இறுதியான பயனும் கூறப்பட்டிருக்கிறது. நீ என்னை மகிமைப்படுத்துவாய் என்கிறார். நிச்சயமாக நாம் அவரை நிறைவாக மகிமைப்படுத்துவோம். அவர் விடுதலை அளித்தவுடன் நாம் அவரைப் போற்றித் துதிப்போம். அவர் கண்டிப்பாக நமக்கு விடுதலை அளிப்பார். ஆகையால் இப்போதே அவரை மகிமைப்படுத்தத் தெடங்குவோமாக!
Charles H. Spurgeon.